سرنوشت غم‏انگیز شاهنامهء شاه طهماسبی

Abstract

در باب سرمقالهء فصیح«چرا اسلامی!»در شمارهء اخیر ایران نامه‏1،البته فریاد اعتراض حضرت عالی،ولو آن‏که به گوشی نرسد،نالهء حق و حقیقت است.بنده نه‏ فهرست آثاری را که در ژنو به نمایش گذاشته‏اند دیده‏ام نه گزارشی در آن باب خوانده‏ام، تنها از کسی شنیدم که گویا چند برگ از شاهنامهء شاه طهماسبی هم در معرض تماشا قرار داشته است و شاید وصفی که از یک تصویر شاهنامه در مقالهء جناب عالی آمده است‏ مربوط به همین نسخه باشد.حکایت نسخهء شاهنامهء شاه طهماسبی«یکی داستان است پر آب چشم»که همهء ایرانیان باید از آن آگاه باشند.این کتاب را گروهی از بزرگترین‏ نقّاشان و مذهبّان و رنگ‏سازان و خطّاطان و صحّافان و چند دستهء دیگر از صنعتگران‏ ایران صفوی در مدتی بیش از بیست سال برای شاه طهماسب صفوی تهیّه کردند و258 مجلس مینیاتور برای آن ساختند که هرکدام آن یکی از شاهکارهای هنر نقاشی در ایران‏ است و از آن جمله یکی را استادان بزرگ فن،از همان‏روزگار صفوی گرفته تا امروز، اوج مطلق فن مینیاتور در ایران(و لا بد در عالم)شمرده‏اند.شروع این کتاب به فرمان شاه‏ اسمعیل صفوی برای اهداء به فرزندش طهماسب بوده و اتمام آن در روزگار سلطنت‏ طهماسب صورت گرفته است.