خاطراتي از دوران مجله فردوسي
Abstract
آخرين شبِ کار جُفت و جور کردن مجله فردوسي شنبه شب بود. دو سه صفحه جلوي مجله را، معمولاً صفحات سياسي و آنچه من با عنوان «براي خالي نبودن عريضه» مينوشتم، به قسمت اداره مطبوعات وزارت اطلاعات مي فرستاديم. بررسي مي کردند. کمي و زيادي و حذفي و بعد يا تلفني خبر مي دادند که صفحات را زير چاپ بفرستيم يا نماينده مجله برود و صفحات را بياورد که اگر جگر زليخا شده بود کار به بعد از نيمه شب مي کشيد وگرنه خلاص بوديم.
يکي از شنبه شب هاکه صفحات را آوردند، ديدم لجبازي کردهاند و حذف هاي بي مورد و سانسور کشککي وايرادهاي شکمکي! به مسئول مربوطه تلفن کردم و کلي جرو منجر داشتيم و هوار. کار به پادرمياني معاون وزارت اطلاعات کشيد و خلاصه هرجور بود سر قضيه را هم آورده بوديم که سر و کله پرويز نقيبي پيدا شد که آن موقع سردبير روشنفکر بود. . . که برويم شب زنده داري. پرويز به موقع آمده بود که هم خسته بودم و هم له و لورده روحي. رفتيم به سفارش عاليجناب حافظ با شراب غم دل از دل ببريم و هرچه بادا باد. به قول آخوندها چند منبر زديم و در دام «شرب مدام» افتاديم و کار به سحرگه کشيد که به خانه رسيديم. پرويز هم همانجا ماند. . . نزديک ظهر بيدار شدم. اما انگار سرم شده بود سنگ آسياب، سنگين، پردرد و در دوار.
يکي از شنبه شب هاکه صفحات را آوردند، ديدم لجبازي کردهاند و حذف هاي بي مورد و سانسور کشککي وايرادهاي شکمکي! به مسئول مربوطه تلفن کردم و کلي جرو منجر داشتيم و هوار. کار به پادرمياني معاون وزارت اطلاعات کشيد و خلاصه هرجور بود سر قضيه را هم آورده بوديم که سر و کله پرويز نقيبي پيدا شد که آن موقع سردبير روشنفکر بود. . . که برويم شب زنده داري. پرويز به موقع آمده بود که هم خسته بودم و هم له و لورده روحي. رفتيم به سفارش عاليجناب حافظ با شراب غم دل از دل ببريم و هرچه بادا باد. به قول آخوندها چند منبر زديم و در دام «شرب مدام» افتاديم و کار به سحرگه کشيد که به خانه رسيديم. پرويز هم همانجا ماند. . . نزديک ظهر بيدار شدم. اما انگار سرم شده بود سنگ آسياب، سنگين، پردرد و در دوار.
